De BMI van je Kind: Een Gids voor Gezond Gewicht vanaf 2 Jaar
juni 16, 2025
Woedeaanvallen komen veel voor bij kinderen, vooral in de leeftijd van 5 en 6 jaar. Hoewel deze aanvallen intens en verontrustend kunnen zijn voor zowel het kind als de ouders, zijn ze vaak een normaal onderdeel van de emotionele ontwikkeling. Deze aanvallen kunnen variëren in intensiteit en uiting, van schreeuwen en gillen tot slaan, schoppen en spugen. Het is belangrijk om te begrijpen wat deze aanvallen veroorzaakt en hoe je hier adequaat op kunt reageren. Dit artikel biedt een overzicht van de oorzaken van woedeaanvallen bij kinderen van deze leeftijd, hoe je kunt reageren tijdens een aanval, en hoe je je kind kunt helpen om beter met zijn of haar emoties om te gaan.
Woedeaanvallen, ook wel driftbuien genoemd, zijn intense emotionele uitbarstingen die gekenmerkt worden door hevige boosheid, frustratie en een tijdelijk verlies van controle. Bij kinderen van 2 tot 4 jaar zijn deze aanvallen gebruikelijk en een normale manier om emoties te uiten en stress te ontladen. Naarmate kinderen ouder worden, zouden deze aanvallen minder frequent en minder intens moeten worden. Echter, bij kinderen van 5, 6, 7, 8 of 9 jaar kunnen woedeaanvallen nog steeds voorkomen, en deze kunnen vaak heftiger zijn dan die van jongere kinderen. Een woedeaanval ontstaat bijna altijd door een gevoel van onmacht. Kinderen kunnen achteraf spijt hebben van wat ze gedaan of gezegd hebben.
Er zijn verschillende factoren die kunnen bijdragen aan het ontstaan van woedeaanvallen bij kinderen. Een veelvoorkomende oorzaak is frustratie of het niet kunnen krijgen van iets wat het kind wil. Dit kan variëren van een klein verzoek, zoals een snoepje, tot een grotere wens, zoals het willen spelen met een bepaald speelgoed. Ook het moeten wennen aan nieuwe situaties, zoals de start van de basisschool, kan leiden tot vermoeidheid en onzekerheid, wat de kans op woedeaanvallen vergroot.
Het karakter van het kind speelt ook een rol. Sommige kinderen zijn van nature temperamentvoller dan andere, wat betekent dat ze sneller en intenser reageren op prikkels. Het is belangrijk om te benadrukken dat woedeaanvallen niet worden veroorzaakt door verwende kinderen. Ze komen voor bij kinderen die zowel wel als niet vaak hun zin krijgen. Wel is het belangrijk om grenzen te stellen, zodat het kind niet leert dat een woedeaanval een manier is om te krijgen wat het wil.
Lichamelijke factoren kunnen ook een rol spelen. Vermoeidheid, honger of pijn kunnen de prikkelbaarheid van een kind verhogen en de kans op een woedeaanval vergroten. Tijdens een woedeaanval komt een heftige lichamelijke reactie op gang. De wenkbrauwen fronsen, de kaken gaan op elkaar, het gezicht wordt rood en de spieren spannen aan. Dit is een reactie die vroeger nodig was om te overleven, om snel te kunnen reageren op gevaar. Kinderen moeten nog leren omgaan met deze sterke lichamelijke reacties.
Het is begrijpelijk dat ouders zich overweldigd voelen tijdens een woedeaanval van hun kind. Het is belangrijk om zelf rustig te blijven, ook al is dat moeilijk. Als je zelf gefrustreerd raakt, kan dit de situatie alleen maar verergeren. Indien mogelijk, neem dan even een time-out voor jezelf om tot rust te komen voordat je reageert.
Blijf altijd beschikbaar voor je kind, ook al is het moeilijk om naar de woede-uitbarsting te kijken. Je kind heeft op dat moment jouw liefdevolle aanwezigheid nodig. Het is belangrijk om te laten zien dat je van je kind houdt, ongeacht hoe boos of verdrietig het is. Sommige kinderen willen geknuffeld worden tijdens een woedeaanval, terwijl anderen juist ruimte nodig hebben. Het is belangrijk om te observeren wat jouw kind nodig heeft.
Probeer tijdens de aanval niet in discussie te gaan met je kind. Het is onwaarschijnlijk dat je kind in staat is om rationeel te denken of te luisteren naar je argumenten. Wacht tot de aanval voorbij is en ga dan pas in gesprek. Stop je kind wel als het dingen stukmaakt of iemand pijn doet.
Na een woedeaanval is het belangrijk om met je kind te praten over wat er is gebeurd. Bespreek de oorzaak van de woede en help je kind om te begrijpen waarom het zich zo voelde. Leer je kind om zijn boosheid op een andere manier te uiten dan door te slaan of schreeuwen. Dit kan bijvoorbeeld door te stampen, vuisten te ballen of te zeggen wat er mis is.
Het is ook belangrijk om je kind te leren om de fase voor de ontploffing te herkennen. Boosheid loopt bij kinderen vaak snel op, maar als je de signalen op tijd herkent, kun je proberen om de woede te kalmeren voordat het uit de hand loopt. Spreek samen af wat er werkt om rustig te worden, zoals diep ademhalen, een knuffel vragen of even alleen zijn.
Het is belangrijk om te onthouden dat woedeaanvallen niet schadelijk zijn op zich, maar er kunnen wel gevaarlijke situaties ontstaan omdat een kind zich ongecontroleerd beweegt tijdens een aanval. Laat je kind nooit alleen tijdens een woedeaanval, tenzij je weet dat het zichzelf op een veilige manier kan kalmeren.
In sommige gevallen kunnen woedeaanvallen zo frequent en intens zijn dat extra ondersteuning nodig is. Als je er met de adviezen niet uitkomt, is het raadzaam om hulp te zoeken. Extreme boosheid en woede-uitbarstingen gaan niet vanzelf over. Een kinderpsycholoog kan je helpen om de oorzaken van de woedeaanvallen te achterhalen en om strategieën te ontwikkelen om je kind te helpen.
Er zijn ook verschillende hulpmiddelen beschikbaar, zoals werkboeken en online cursussen, die je kunnen helpen om je kind te leren omgaan met boosheid. Een werkboek kan bijvoorbeeld doe-opdrachten, schrijf- en tekenoefeningen bevatten, en handige tips voor ouders.
Ook oppassers kunnen te maken krijgen met woedeaanvallen. Het is belangrijk voor de oppas om te weten dat het kind mogelijk een voorgeschiedenis heeft van woedeaanvallen en dat de ouders mogelijk specifieke instructies hebben over hoe hiermee om te gaan. Als de oppas zich niet in staat voelt om met de woedeaanval om te gaan, is het belangrijk om contact op te nemen met de ouders. In sommige gevallen kan het nodig zijn om de oppas autoriteit te geven door de ouders te laten zeggen dat het kind naar de oppas moet luisteren.
Woedeaanvallen zijn een veelvoorkomend verschijnsel bij kinderen, maar ze kunnen verontrustend zijn voor zowel het kind als de ouders. Door de oorzaken van de woedeaanvallen te begrijpen en te leren hoe je adequaat kunt reageren, kun je je kind helpen om beter met zijn of haar emoties om te gaan. Het is belangrijk om rustig te blijven, beschikbaar te zijn voor je kind en te leren omgaan met de fase voor de ontploffing. In sommige gevallen kan extra ondersteuning nodig zijn, zoals de hulp van een kinderpsycholoog of het gebruik van hulpmiddelen zoals werkboeken en online cursussen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet