Vacatures voor lichamelijke opvoeding bij de VDAB: Wat ouders en onderwijsbeoefenaren moeten weten
juli 11, 2025
De opvoeding van kinderen is een complex proces dat zowel emotioneel als psychologisch van invloed is op hun ontwikkeling. In de huidige tijd worden veel ouders geconfronteerd met de vraag of ze te zacht zijn in hun benadering van opvoeding. De bronnen die beschikbaar zijn, geven inzicht in de mening van verschillende partijen over het thema ‘te zacht opvoeden’. In dit artikel worden de kernpunten van dit onderwerp uitgebreid besproken, inclusief de kritiek, de voordelen en nadelen van een zachte opvoeding, en het belang van balans in het opvoedingsproces.
De term ‘te zacht opvoeden’ wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar een opvoedingsstijl waarin ouders minder streng zijn in het stellen van grenzen, minder consequent zijn in het omgaan met gedrag, en vaker bereid zijn om te voldoen aan de wensen van hun kind. In sommige gevallen wordt dit geassocieerd met het niet inzetten van discipline of het vermijden van gevechten met het kind.
Volgens bron [1], is de opvoeding die gebaseerd is op autonomie, verbinding en competentie, een stijl die juist gericht is op het bevorderen van het gevoel van zelfstandigheid en vertrouwen van het kind. Hierbij wordt geen dwang of druk toegepast, maar juist ruimte gegeven aan het kind om zelf te leren en te groeien. Toch wordt deze stijl vaak gezien als ‘te zacht’ door anderen, met name als het gaat om het omgaan met gedrag dat als ongeoorloofd of onacceptabel wordt beschouwd.
Bron [4] stelt dat ‘kinderen moeten wat vaker een schop onder hun kont krijgen’ en dat de opvoeding van tegenwoordig veel te zacht is. Dit suggereert dat er een kritiek is op de opvoedingsstijl van veel ouders, die juist te veel ruimte geven aan hun kinderen, zonder voldoende grenzen te stellen. Deze kritiek wordt vaak geuit door ouders die een strengere benadering kiezen.
In bron [1], wordt opgemerkt dat er een bepaalde onzekerheid is over de opvoeding. Ouders zoeken naar een protocol, een kookboek, maar dat helpt weinig, omdat er flexibiliteit nodig is om creatief in te spelen op de behoeften van het kind. Als ouders te veel ruimte geven aan hun kind, kunnen ze moeite hebben met het stellen van duidelijke grenzen. Dit kan leiden tot situaties waarin het kind niet weet wat er van hem wordt verwacht, of erger, het kind zich niet kan verantwoorden voor zijn gedrag.
In bron [6] wordt het probleem van ‘zeuren’ besproken, waarbij het kind probeert zijn wensen te laten doordrijven door te blijven vragen. De moeder die dit niet wil, kan het kind niet helpen om te leren dat niet alles wat je vraagt, ook wordt gedaan. Dit kan leiden tot een gebrek aan zelfvertrouwen en het vermogen om te leren om te gaan met frustratie.
Bron [8] geeft aan dat het gevoel van ‘te zacht zijn’ vaak voorkomt in relatieproblemen tussen ouders. Zoals te zien is in het geval van Jasper en zijn vrouw, waarbij hij vindt dat zij te zacht is in de opvoeding van hun kinderen. Dit leidt tot spanningen in de relatie, omdat de ene ouder denkt dat de andere te veel ruimte geeft aan het kind en niet genoeg grenzen stelt.
Hoewel er kritiek is op ‘te zacht opvoeden’, is er ook sprake van voordelen. In bron [1] wordt benadrukt dat een opvoeding die gericht is op autonomie, verbinding en competentie, juist helpt bij de ontwikkeling van het kind. Hierbij wordt het kind gestimuleerd om zelfstandig te leren, en wordt het vertrouwen van het kind op zichzelf versterkt.
Bron [3] geeft aan dat het niet altijd nodig is om te reageren op elke vorm van gedrag dat als ongeoorloofd wordt beschouwd. Soms is het beter om te luisteren naar het kind en het te laten zien dat het niet altijd moet gaan om het gedrag van het kind te bepalen, maar om het kind te leren om te leren. Dit is het geval bij het ‘meisjesachtige’ gedrag, waarin het kind wordt geleerd om te delen, te luisteren en te helpen.
Bron [10] wijst erop dat een zachte benadering van opvoeding ook kan leiden tot een betere relatie tussen ouders en kind. Als ouders bereid zijn om te luisteren en te luisteren naar het kind, kan dit helpen bij het opbouwen van een vertrouwensrelatie. Dit is belangrijk voor de psychosociale ontwikkeling van het kind.
De kern van het probleem is dat er een balans moet zijn tussen het geven van ruimte aan het kind en het stellen van duidelijke grenzen. In bron [5] wordt benadrukt dat het belangrijk is om duidelijke afspraken, regels en grenzen te stellen en hier consequent in te zijn. Dit betekent dat ouders niet te veel ruimte mogen geven, maar ook niet te streng mogen zijn.
In bron [9] wordt benadrukt dat ouders geen ‘een lijn’ moeten proberen, maar wel op dezelfde weg. Dit betekent dat het niet altijd nodig is om dezelfde opvoedingsstijl te kiezen, maar dat het belangrijk is om elkaar te steunen en te leren omgaan met verschillen in opvoeding.
In bron [1] wordt ook benadrukt dat het belangrijk is om energie in jezelf te stoppen. Dit betekent dat ouders zelf moeten weten wat ze nodig hebben, zodat ze in staat zijn om hun kinderen te ondersteunen zonder zelf te veel stress te krijgen. Dit helpt om een betere balans te creëren tussen de opvoeding en de persoonlijke levenskwaliteit van de ouders.
De opvoeding van kinderen is een complex proces dat zowel emotioneel als psychologisch van invloed is op hun ontwikkeling. Het probleem van ‘te zacht opvoeden’ wordt vaak aangevallen, maar het is belangrijk om te beseffen dat er ook voordelen zijn aan een zachte benadering van opvoeding. De kern van het probleem ligt in het vinden van de juiste balans tussen het geven van ruimte aan het kind en het stellen van duidelijke grenzen. Ouders moeten leren om te luisteren naar hun kind en tegelijkertijd duidelijke richtlijnen te geven. Dit helpt bij het opbouwen van een betrouwbare relatie tussen ouders en kind, en zorgt voor een gezonde ontwikkeling van het kind.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet