Train de Trainer: Opvoeden & Zo voor betere opvoedingsvaardigheden
juli 11, 2025
De Surinaamse opvoeding wordt vaak gezien als een stijl die op straf en discipline is gebaseerd. In meerdere bronnen wordt deze opvoeding omschreven als streng, met een nadruk op respect voor oudere personen en een duidelijk gedragspatroon. In het kader van gezinsopvoeding, kindermishandeling en culturele verschillen is het belangrijk om deze vorm van opvoeding te analyseren en te bespreiden. In dit artikel worden de kenmerken van de Surinaamse opvoeding besproken, de rol van fysieke straf, en de impact op het gedrag en het welzijn van kinderen.
De Surinaamse opvoeding wordt vaak gekenmerkt door een strakke discipline en een duidelijk hiërarchisch verband tussen ouders en kinderen. Uit bron [3] blijkt dat kinderen vaak worden opgevoed met een sterke nadruk op respect voor oudere personen, zoals het gebruik van ‘u’ in plaats van ‘je’ wanneer ze met hun ouders praten. Dit wordt gezien als een vorm van respect en waardigheid. In de praktijk wordt dit vaak aangevuld met bevelen en beperkingen, waarbij kinderen worden geacht te gehoorzamen zonder veel vragen te stellen.
In bron [5] wordt ook gesproken over het idee dat Surinaamse ouders hun kinderen willen opleiden tot ‘nette’ en ‘beleefde’ personen. Dit wordt vaak geïllustreerd door het gebruik van bevelen zoals ‘ik breek je benen’ of ‘ik ga je rammelen’. Deze zinnen worden vaak overgedragen als een soort waarschuwing, maar kunnen ook leiden tot fysieke straf. De Surinaamse opvoeding wordt dus vaak geassocieerd met een vorm van autoritaire opvoeding, waarin kinderen hun ouders respect tonen door te gehoorzamen.
De vraag of Surinaamse ouders hun kinderen mogen slaan, is een belangrijk thema in meerdere bronnen. In bron [8] wordt gesproken over het verschijnsel van fysieke straf, wat in vele landen strafbaar is. In België is er een tuchtigingsrecht voor ouders, maar in landen zoals Zweden, Duitsland en Oostenrijk is het gebruik van fysieke straf strafbaar. In Suriname en de Caribische eilanden wordt het slagen echter vaak gezien als een normale manier om kinderen te leren gehoorzamen.
In bron [6] wordt gesproken over het feit dat kinderen op de Caribische eilanden vaak een pak slaag krijgen, soms met de riem of slippers. Er wordt ook gesproken over het gevaar van fysieke straf, zoals het gebruik van het gasfornuis als dreigement. Dit suggereert dat de Surinaamse opvoeding vaak geassocieerd wordt met een vorm van fysieke straf, die in sommige gevallen leidt tot kindermishandeling.
Bron [4] geeft aan dat 81% van de kinderen in Suriname met een bepaalde vorm van geweld te maken heeft gehad. Dit duidt erop dat geweld tegen kinderen in Suriname een veelvoorkomend probleem is. De Surinaamse opvoeding wordt vaak geassocieerd met deze vorm van geweld, wat leidt tot zorgen over de invloed op de psychologische ontwikkeling van kinderen.
De Surinaamse opvoeding heeft een sterke invloed op het gedrag van kinderen. In bron [3] wordt gesproken over het feit dat Surinaamse kinderen vaak worden opgevoed met een duidelijk gedragspatroon. Ze leren dat ze hun ouders moeten gehoorzamen en respect moeten betonen. Dit leidt vaak tot een vorm van onderdanigheid, waarin kinderen niet in staat zijn om hun eigen mening te vormen.
In bron [5] wordt gesproken over het feit dat Surinaamse kinderen vaak worden opgevoed met een sterke nadruk op het tonen van respect en het volgen van instructies. Dit kan leiden tot een vorm van passiviteit, waarin kinderen niet in staat zijn om hun eigen keuzes te maken. In tegenstelling tot de Nederlandse opvoeding, waarin kinderen vaak worden aangemoedigd om zelfstandig te denken, wordt in de Surinaamse opvoeding vaak gekeken naar het gedrag van het kind en niet naar het denkproces.
De Surinaamse opvoeding wordt vaak gezien als een gevolg van de culturele en historische context van het land. In bron [6] wordt gesproken over het feit dat de opvoeding in de Caribische eilanden vaak wordt beïnvloed door het slavernijverleden. De ouders die hun kinderen op deze manier opvoeden, hebben vaak ook zelf deze vorm van opvoeding meegemaakt. Dit suggereert dat de Surinaamse opvoeding een vorm van doorwerking is van het verleden, waarbij oude tradities en normen worden voortgezet.
In bron [5] wordt ook gesproken over het feit dat de Surinaamse opvoeding vaak wordt gezien als een vorm van autoriteit, waarin kinderen worden opgevoed om te gehoorzamen en respect te tonen. Dit kan leiden tot een vorm van onderdanigheid, waarin kinderen niet in staat zijn om hun eigen mening te vormen. In tegenstelling tot de Nederlandse opvoeding, waarin kinderen vaak worden aangemoedigd om zelfstandig te denken, wordt in de Surinaamse opvoeding vaak gekeken naar het gedrag van het kind en niet naar het denkproces.
De Surinaamse opvoeding kan ook invloed hebben op het mentale welzijn van kinderen. In bron [5] wordt gesproken over het feit dat Surinaamse kinderen vaak worden opgevoed met een sterke nadruk op het tonen van respect en het volgen van instructies. Dit leidt vaak tot een vorm van onderdanigheid, waarin kinderen niet in staat zijn om hun eigen mening te vormen.
In bron [7] wordt gesproken over het feit dat kinderen in migrantengezinnen vaak kwetsbaarder zijn voor problemen dan hun autochtone leeftijdsgenoten. Soms hangt dat samen met hun culturele of religieuze achtergrond, vaker met de sociaal-economische omstandigheden waaronder zij opgroeien. In de Surinaamse opvoeding kan dit leiden tot een vorm van onzekerheid en stress bij kinderen, die niet in staat zijn om hun eigen gedrag te vormen.
De Surinaamse opvoeding wordt vaak gezien als een vorm van autoritaire opvoeding, waarin kinderen worden opgevoed om te gehoorzamen en respect te tonen. De opvoeding bevat vaak elementen van fysieke straf, wat kan leiden tot kindermishandeling. De impact op het gedrag en het mentale welzijn van kinderen is groot, en kan leiden tot een vorm van onderdanigheid en onzekerheid. De opvoeding wordt vaak beïnvloed door de culturele en historische context van het land, en speelt een rol in de doorwerking van het slavernijverleden. Het is belangrijk om deze vorm van opvoeding te analyseren en te bespreiden, zodat ouders en opvoeders beter kunnen inschatten wat de invloed is op de ontwikkeling van kinderen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet