Opvoeden van een straathondje: een overzicht van veilige en effectieve methoden
juli 11, 2025
In de huidige maatschappelijke discussie over opvoeding is de Surinaamse opvoeding vaak onderwerp van kritiek. De column van Sheila Sitalsing in de Volkskrant, getiteld “Ik ga je rammelen”, roept veel reacties op. De auteur beschrijft hoe Surinaamse ouders hun kinderen met kracht en directheid opvoeden, waarbij dreigementen zoals “ik ga je rammelen” vaak een rol spelen. De discussie rond deze opvoedstijl is complex en heeft betrekking op zowel culturele als morele aspecten. In dit artikel worden de kernpunten van de Surinaamse opvoeding besproken, de kritiek daarop, en de vraag of deze methode geschikt is voor het hedendaagse Nederlandse onderwijs.
De kern van de Surinaamse opvoeding
De Surinaamse opvoeding wordt vaak omschreven als autoritair, met een nadruk op gehoorzaamheid, discipline en respect voor ouders. Dit wordt vaak gekoppeld aan de culturele context van Suriname, waar traditionele waarden een grote rol spelen. Volgens de column van Sitalsing is het belangrijk dat kinderen zich gedragen, zodat ze zich in de openbare ruimte kunnen bewegen zonder last te geven aan anderen. De opvoeding richt zich op het leren van normen en waarden, waarbij kinderen worden opgeleid om te luisteren, te gehoorzamen en hun gedrag te beheersen.
Een veelvoorkomend kenmerk is het gebruik van dreigementen, zoals “ik breek je benen” of “ik ga je rammelen”, die bedoeld zijn om kinderen te waarschuwen voor ongeoorloofd gedrag. Volgens Sitalsing is deze vorm van opvoeden niet ongewoon, maar juist een manier om kinderen te leren dat er grenzen zijn. Het is echter geen vorm van lichamelijke straf, maar eerder een overdrachtelijke vorm van waarschuwing.
Kritiek op de Surinaamse opvoeding
Tijdens de discussie over de Surinaamse opvoeding worden verschillende kritische opmerkingen gemaakt. De meest voorkomende kritiek is dat autoritaire opvoedstijlen schadelijk zijn voor het ontwikkelingsproces van kinderen. Volgens meerdere bronnen is het belangrijk dat kinderen leren om te communiceren, om te leren nadenken en om empathie te ontwikkelen, in plaats van alleen gehoorzaamheid te leren. De opvoeding in de Surinaamse stijl kan leiden tot een gebrek aan autonomie en zelfstandigheid bij kinderen.
In de bronnen wordt ook opgemerkt dat de Surinaamse opvoeding vaak wordt geassocieerd met lichamelijke straf. Hoewel Sitalsing beweert dat de dreigementen overdrachtelijk bedoeld zijn, is het onduidelijk of deze vorm van opvoeding daadwerkelijk leidt tot fysieke straf. In veel gevallen is het moeilijk om het verschil te trekken tussen een waarschuwing en een echte straf. Dit kan leiden tot een situatie waarin kinderen hun ouders als autoriteit zien, maar tegelijkertijd ook angst voelen voor het gevolg van hun gedrag.
De rol van culturele verschillen
De Surinaamse opvoeding wordt vaak gezien als een vorm van culturele traditie. In veel Surinaamse gezinnen is het belangrijk dat kinderen hun ouders respecteren en hun gedrag beheersen. Dit wordt gezien als een vorm van respect voor de ouder, wat in veel culturen een belangrijk onderdeel is. In de bronnen wordt ook opgemerkt dat Surinaamse ouders vaak een ander soort opvoeding geven dan hun Nederlandse collega’s. Bijvoorbeeld, Surinaamse kinderen worden vaker aangesproken met “ga zitten” of “houd je mond”, terwijl Nederlandse ouders vaak proberen om met hun kinderen te onderhandelen.
Deze culturele verschillen kunnen leiden tot verwarring bij ouders die in Nederland wonen en hun eigen opvoeding proberen aan te passen. In sommige gevallen wordt de Surinaamse opvoeding beschouwd als een vorm van overbodige autoriteit, die het kind niet helpt om zelfstandig te denken. In plaats van te leren luisteren, wordt er vaak alleen gekeken naar het gedrag van het kind, zonder dat er ruimte is voor een open communicatie.
De opvoeding in de praktijk: Wat gebeurt er in de praktijk?
In de praktijk wordt de Surinaamse opvoeding vaak als een vorm van straffen beschouwd, waarbij kinderen worden opgeleid om te gehoorzamen. In de bronnen wordt opgemerkt dat Surinaamse kinderen vaak worden geconfronteerd met een directe respons van hun ouders, in plaats van met een discussie of een overleg. Dit kan leiden tot een situatie waarin het kind zich niet mag uitleggen, maar alleen moet luisteren.
In een van de bronnen wordt beschreven hoe een vijfjarig meisje een wond op haar knie heeft en bang is voor de pijn. Haar ouders proberen haar te helpen, maar het meisje blijft weigeren om te helpen. In plaats van met haar te praten, wordt er geprobeerd om haar te overtuigen door haar te laten zien dat ze het zelf kan. Dit is een vorm van opvoeding die gericht is op zelfvertrouwen en autonomie, maar ook op het leren van verantwoordelijkheid.
De opvoeding in de moderne maatschappij
In de moderne maatschappij wordt de Surinaamse opvoeding vaak gezien als een vorm van ouderwetse opvoeding, die niet meer past bij de huidige samenleving. In veel gevallen wordt de opvoeding geassocieerd met autoriteit en bevelen, terwijl moderne opvoeding meer gericht is op communicatie, onderhandelen en empathie. In de bronnen wordt opgemerkt dat de Surinaamse opvoeding vaak wordt geassocieerd met het leren van gehoorzaamheid, in plaats van het leren van zelfstandig denken.
De opvoeding in Nederland is gericht op het leren van empathie, het leren van conflicten oplossen en het leren van sociaal gedrag. In tegenstelling tot de Surinaamse opvoeding, waarbij het kind vaak wordt opgeleid om te luisteren, wordt er in Nederland vaak geprobeerd om kinderen te leren om te denken, te overleggen en om hun eigen keuzes te maken. Dit is een belangrijk verschil tussen de twee opvoedingsstijlen.
De opvoeding in de toekomst
De opvoeding in Nederland is in de afgelopen jaren veranderd. Er is meer aandacht voor het ontwikkelen van autonomie, het leren van zelfstandig denken en het leren van sociaal gedrag. In veel gevallen wordt de Surinaamse opvoeding gezien als een vorm van ouderwetse opvoeding, die niet meer past bij de moderne samenleving. In plaats van te leren luisteren, wordt er vaak geprobeerd om kinderen te leren om te denken, te overleggen en om hun eigen keuzes te maken.
In de toekomst is het belangrijk dat ouders en opvoeders zich bewust zijn van de verschillen tussen de verschillende opvoedingsstijlen. Het is belangrijk om te leren omgaan met verschillen en om te leren hoe je je kinderen kunt ondersteunen in hun ontwikkeling. De Surinaamse opvoeding kan wellicht worden aangepast aan de huidige maatschappelijke normen, maar het is belangrijk om te beseffen dat elk kind anders is en dat elke opvoedingsstijl op een unieke manier kan worden toegepast.
Conclusie
De Surinaamse opvoeding wordt vaak gezien als een vorm van autoritaire opvoeding, waarbij kinderen worden opgeleid om te luisteren en te gehoorzamen. De discussie rond deze opvoedingsstijl is complex en heeft betrekking op zowel culturele als morele aspecten. De kritiek op de Surinaamse opvoeding richt zich op het gebrek aan autonomie en het leren van sociaal gedrag. In de moderne maatschappij is de opvoeding gericht op het leren van empathie, het leren van conflicten oplossen en het leren van sociaal gedrag. De Surinaamse opvoeding kan wellicht worden aangepast aan de huidige maatschappelijke normen, maar het is belangrijk om te beseffen dat elke opvoedingsstijl op een unieke manier kan worden toegepast.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
