Schermloos opvoeden: Wat betekent het en hoe ga je ermee om?
juli 11, 2025
In de Surinaamse opvoeding speelt de cultuur een cruciale rol. De manier waarop ouders met hun kinderen omgaan, is sterk beïnvloed door de tradities en waarden die in Suriname heersen. In Nederland, waar veel Surinamers zijn opgegroeid, moeten deze tradities vaak worden aangepast aan de lokale omstandigheden. Dit artikel bespreekt de kernprincipes van de Surinaamse opvoeding, de rol van autoriteit, het verschijnsel van 'rammelen', en de invloed van culturele verschillen op de opvoeding van kinderen.
De Surinaamse opvoeding is gekenmerkt door een sterke nadruk op discipline, respect voor ouders en autoriteiten, en het gevoel dat kinderen moeten leren om zich aan te passen aan de normen van de samenleving. In veel gevallen wordt er met een harde hand opgevoed, wat vaak wordt geassocieerd met het 'rammelen' van kinderen. Dit is geen fysiek geweld, maar eerder een overdrachtelijke manier om kinderen te waarschuwen voor hun gedrag. In de bronnen wordt dit als een vorm van waarschuwing beschreven, waarbij ouders bijvoorbeeld zeggen: "Ik ga je rammelen", wat bedoeld is als een waarschuwing in plaats van een daadwerkelijke dreiging.
In de Surinaamse cultuur is het belangrijk dat kinderen respect tonen voor volwassenen, en dat wordt vaak duidelijk gemaakt door het gebruik van het formeel 'u' in het adres. In Nederland is dit vaak verloren gegaan, wat leidt tot verwarring bij Surinamse ouders. In een interview met Karolina Drakovac, psycholoag, wordt uitgelegd dat het gebruik van 'u' een vorm van respect en afstand is, en dat dit in Nederland soms verkeerd wordt begrepen. Dit kan leiden tot gevoelens van onveiligheid bij kinderen, omdat ze niet weten hoe ze met volwassenen moeten omgaan.
Autoriteit speelt in de Surinaamse cultuur een centrale rol in de opvoeding. Kinderen moeten leren dat ouders en andere volwassenen autoriteit hebben, en dat dit niet verkeerd mag worden beoordeeld. In veel gevallen wordt er bijvoorbeeld gedreigd met straf als kinderen hun gedrag niet aanpassen. In de bronnen wordt uitgelegd dat dit niet per se fysiek geweld is, maar eerder een waarschuwing is. In Suriname is het gebruikelijk dat kinderen leren dat autoriteit niet mag worden tegengesproken, en dat het belangrijk is om te leren luisteren.
In Nederland, waar veel Surinamers zijn opgegroeid, is dit vaak anders. De cultuur van gelijkheid en open communicatie is hier sterk aanwezig, wat kan leiden tot conflicten tussen ouders en kinderen. In een interview met een Surinaamse moeder wordt uitgelegd dat het moeilijk is om in Nederland te leren dat kinderen niet in het openbaar mogen schelden of zich niet mogen gedragen alsof ze gelijkwaardig zijn aan volwassenen. In Suriname is het belangrijk dat kinderen leren dat ze niet kunnen kiezen wat ze doen, maar dat ze moeten luisteren naar de instructies van hun ouders.
Het fenomeen van 'rammelen' is een belangrijk onderdeel van de Surinaamse opvoeding. Dit wordt vaak gezien als een vorm van waarschuwing, maar kan ook worden opgevat als een manier om kinderen te bepalen wat wel of niet toegestaan is. In de bronnen wordt uitgelegd dat 'rammelen' vaak overdrachtelijk bedoeld is, en dat het niet altijd een daadwerkelijke dreiging is. In veel gevallen wordt er bijvoorbeeld gezegd: "Ik ga je rammelen" als een manier om kinderen te waarschuwen dat hun gedrag niet mag zijn.
In Nederland is dit fenomeen minder bekend, en kan het worden gezien als een vorm van geweld. In de bronnen wordt echter duidelijk gemaakt dat het niet gaat om fysiek geweld, maar om een waarschuwing. Het is belangrijk dat ouders en onderwijzers in Nederland dit begrijpen, zodat ze kunnen leren hoe ze met kinderen omgaan die uit een cultuur komen waarin dit fenomeen gebruikelijk is.
De cultuurverschillen tussen Nederland en Suriname spelen een grote rol in de opvoeding van kinderen. In Suriname is het belangrijk dat kinderen leren dat ze moeten luisteren naar volwassenen, en dat autoriteit niet mag worden tegengesproken. In Nederland is dit vaak anders, en wordt er meer gekeken naar gelijkheid en open communicatie. In de bronnen wordt uitgelegd dat dit kan leiden tot conflicten tussen ouders en kinderen, en dat het belangrijk is dat ouders hier rekening mee houden.
In een interview met Karolina Drakovac wordt uitgelegd dat het belangrijk is dat ouders in Nederland leren omgaan met de culturele verschillen tussen hen en hun kinderen. Ze benadrukt dat het belangrijk is dat ouders leren om te luisteren naar hun kinderen, en dat het belangrijk is om te weten dat kinderen uit Suriname vaak leren dat ze moeten luisteren naar volwassenen, en dat dit niet verkeerd mag worden beoordeeld.
In de Surinaamse opvoeding is het belangrijk dat ouders en onderwijzers samenwerken om kinderen te helpen zich aan te passen aan de normen van de samenleving. In de bronnen wordt uitgelegd dat dit vaak lastig is, omdat ouders en onderwijzers verschillende verwachtingen hebben. In Suriname is het belangrijk dat kinderen leren dat ze moeten luisteren naar volwassenen, en dat dit niet verkeerd mag worden beoordeeld. In Nederland is dit vaak anders, en wordt er meer gekeken naar gelijkheid en open communicatie.
In een interview met een Surinaamse moeder wordt uitgelegd dat het moeilijk is om in Nederland te leren dat kinderen niet in het openbare domein mogen schelden of zich niet mogen gedragen alsof ze gelijkwaardig zijn aan volwassenen. In Suriname is het belangrijk dat kinderen leren dat ze moeten luisteren naar de instructies van hun ouders, en dat dit niet verkeerd mag worden beoordeeld.
De Surinaamse opvoeding is gekenmerkt door een sterke nadruk op discipline, respect voor ouders en autoriteiten, en het gevoel dat kinderen moeten leren om zich aan te passen aan de normen van de samenleving. In Nederland, waar veel Surinamers zijn opgegroeid, moeten deze tradities vaak worden aangepast aan de lokale omstandigheden. Het is belangrijk dat ouders en onderwijzers begrijpen dat kinderen uit Suriname vaak leren dat ze moeten luisteren naar volwassenen, en dat dit niet verkeerd mag worden beoordeeld. Het is belangrijk dat ouders en onderwijzers samenwerken om kinderen te helpen zich aan te passen aan de normen van de samenleving.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet