Positief Opvoeden en het Omgaan met Driftbuien
juli 10, 2025
In de hedendaagse maatschappelijke context is de opvoeding van kinderen een onderwerp dat veel aandacht geniet. De vraag hoe kinderen het beste kunnen worden opgevoed, staat centraal in het debat over onderwijs, gezin en ontwikkeling. In dit artikel richten we ons op een bijzondere aanpak, namelijk de Engelse opvoeding, die in veel gevallen wordt gekenmerkt door een bepaalde losheid in het stellen van regels. Deze aanpak, vaak geassocieerd met een strengere en minder gericht op veiligheid, leidt tot verschillende interpretaties en discussies. In dit artikel analyseren we de kernprincipes van deze opvoedingsstijl, de gevolgen daarvan voor kinderen, en de kritiek die hierop valt te vellen. We baseren ons op de informatie uit de bronnen en proberen een overzicht te geven van de positieve en negatieve kanten van opvoeding zonder regels, zoals deze in Engeland wordt toegepast.
De Engelse opvoeding wordt vaak gekenmerkt door een losse aanpak waarin kinderen worden geplaatst in omstandigheden die hen leren om te vallen en op te staan. In tegenstelling tot veel andere landen, waar veiligheid centraal staat, wordt er in Engeland vaak gesteld dat kinderen zich moeten ontwikkelen door met risico’s om te gaan. Dit wordt vaak geïllustreerd door het feit dat kinderen al op jonge leeftijd kunnen worden opgesloten in kostscholen, waar de regels streng zijn en de straffen hard. In tegenstelling tot de Amerikaanse opvoeding, waarin er veel aandacht is voor het veilig maken van het huis, wordt er in Engeland gekozen voor een aanpak waarbij kinderen zelf moeten leren omgaan met onzekerheid.
Een van de kenmerken van deze opvoeding is dat kinderen worden geacht om hun eigen problemen op te lossen. Dit wordt vaak geïllustreerd door het feit dat er weinig wordt gedaan om kinderen te beveiligen tegen ongeval. In plaats daarvan wordt er op aangedrongen dat kinderen leren om te vallen en op te staan. Dit is een filosofie die kan worden gezien als een manier om kinderen te laten groeien in een wereld waarin ze zelfstandig moeten zijn.
De aanpak van opvoeding zonder regels heeft zowel voordelen als nadelen. Aan de ene kant kan deze manier van opvoeden leiden tot groei in zelfstandigheid. Kinderen die leren om te vallen en op te staan, kunnen zich ontwikkelen tot sterke, zelfverzekerde individuen. Dit is een kwestie van zelfredzaamheid, waarin kinderen worden geplaatst in situaties waarin ze zelf moeten beslissen en handelen.
Aan de andere kant kan deze aanpak ook leiden tot bepaalde risico’s. Als kinderen niet worden begeleid in het leren omgaan met hun gevoelens en gedrag, kunnen ze zich onzeker voelen of zelfs verward raken. Dit is vooral het geval als de ouder of opvoeder geen duidelijke richting geeft. De overgang van een losse opvoeding naar een meer gestructureerde omgeving kan bijvoorbeeld problemen opleveren, vooral als kinderen niet zijn opgeleid om met regels om te gaan.
In de Engelse opvoeding speelt de ouder een cruciale rol. Hoewel er weinig regels zijn, is er wel sprake van een bepaalde bevooroordeelde houding. De Engelse ouder probeert hun kind te leren dat het niet nodig is om te opscheppen over de prestaties van hun kind. In plaats daarvan wordt er op aangedrongen dat kinderen leren om te vallen en op te staan, en dat ze hun eigen vermogens moeten leren waarderen. Dit is een filosofie die kan worden gezien als een manier om kinderen te laten groeien in een wereld waarin ze zelfstandig moeten zijn.
De Engelse ouder probeert ook om de taalgebruiken van hun kind te beïnvloeden. Zo wordt er vaak gesproken over het leren omgaan met sociale klassen en het leren omgaan met het verschil tussen een "sofa" en een "loo". Dit is een manier om kinderen te leren omgaan met de maatschappelijke structuur en om hen te leren omgaan met het verschil tussen verschillende sociale groepen.
De invloed van de Engelse opvoeding op het gedrag van kinderen kan variëren, afhankelijk van de omstandigheden. In veel gevallen leidt deze aanpak tot groei in zelfstandigheid. Kinderen die leren om te vallen en op te staan, kunnen zich ontwikkelen tot sterke, zelfverzekerde individuen. Dit is een kwestie van zelfredzaamheid, waarin kinderen worden geplaatst in situaties waarin ze zelf moeten beslissen en handelen.
Echter, als kinderen niet worden begeleid in het leren omgaan met hun gevoelens en gedrag, kunnen ze zich onzeker voelen of zelfs verward raken. Dit is vooral het geval als de ouder of opvoeder geen duidelijke richting geeft. De overgang van een losse opvoeding naar een meer gestructureerde omgeving kan bijvoorbeeld problemen opleveren, vooral als kinderen niet zijn opgeleid om met regels om te gaan.
Hoewel de Engelse opvoeding veel voordelen heeft, is er ook kritiek op deze aanpak. In sommige gevallen kan het ontbreken van duidelijke regels leiden tot onveiligheid. Kinderen die niet worden begeleid in het leren omgaan met hun gevoelens en gedrag, kunnen zich onzeker voelen of zelfs verward raken. Dit is vooral het geval als de ouder of opvoeder geen duidelijke richting geeft.
Bovendien kan de Engelse aanpak leiden tot een bepaalde onzekerheid in de maatschappelijke structuur. Als kinderen niet worden opgeleid om met sociale klassen om te gaan, kunnen ze zich onzeker voelen of zelfs verward raken. Dit is vooral het geval als de ouder of opvoeder geen duidelijke richting geeft.
De Engelse opvoeding, gekenmerkt door een losse aanpak zonder strikte regels, kan leiden tot groei in zelfstandigheid. Kinderen die leren om te vallen en op te staan, kunnen zich ontwikkelen tot sterke, zelfverzekerde individuen. Echter, het ontbreken van duidelijke regels kan ook leiden tot onveiligheid en onzekerheid. De rol van de ouder is cruciaal in deze aanpak, waarin kinderen worden geplaatst in situaties waarin ze zelf moeten beslissen en handelen. De invloed van deze aanpak op het gedrag van kinderen kan variëren, afhankelijk van de omstandigheden. De kritiek op de Engelse opvoeding richt zich op het ontbreken van duidelijke regels en het ontbreken van begeleiding in het leren omgaan met gevoelens en gedrag. Het is belangrijk dat ouders en opvoeders zich bewust zijn van de impact van hun aanpak op de ontwikkeling van hun kind.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet