Jason Bhugwandass: Het gevecht van een jongen tegen de jeugdzorg

Jason Bhugwandass, een jonge man van 21 jaar, heeft in de afgelopen jaren een krachtige stem gegeven aan de problemen in de jeugdzorg. Zijn ervaringen als psychiatrisch patiënt, zijn studies als Social Work, en zijn inzet voor verandering in de jeugdzorg maken hem tot een unieke figuur in het debat over de hulpverlening aan kwetsbare kinderen. In dit artikel bespreiden we de kernproblemen in de jeugdzorg, de impact van opsluiting, en de maatregelen die nodig zijn om dit systeem te verbeteren.

De ervaringen van Jason

Jason groeide op in een gewelddadig gezin. Zijn vader was alcoholist, en zijn broer had een autistische stoornis, waardoor hij zijn agressie slecht kon reguleren. Jason werd regelmatig mishandeld, en zijn gezinssituatie leidde tot een diepe psychische impact. Op zijn zestiende werd hij opgenomen in de gesloten jeugdzorg, waar hij gedurende twaalf maanden werd opgesloten. Tijdens die periode zag hij meer dan honderd hulpverleners en werd hij opgesloten in isoleercellen. Deze ervaringen hadden een blijvende impact op hem, met als gevolg posttraumatische stressstoornis, genderdysforie, stemmingsstoornissen, depressieve perioden met psychotische kenmerken, ernstige gedragsstoornis en emotieregulatiestoornis met risico op suïcide.

De jeugdzorg is voor Jason een beangstigend systeem geworden. “De jeugdzorg is een plek die geassocieerd wordt met alles dat een kind niet wil: opgesloten worden en weggehaald worden bij je ouders,” vertelt hij. Zijn ervaringen in de gesloten jeugdzorg lieten hem zien dat de hulp die jongeren krijgen vaak niet voldoende is. Hij kreeg geen echte therapie, geen hulp met zijn hoofd, en werd zelfs in isoleercellen gezet als hij met stoelen gooide of zijn eigen handen gebruikte om te snijden. De behandeling was gericht op symptoombestrijding, niet op het aanpakken van de oorzaken van zijn problemen.

De impact van opsluiting

Elk jaar komen er in Nederland ongeveer 1800 kinderen terecht in de gesloten jeugdzorg, en Jason was er één van. De documentaire Jason laat zien welke verwoestende effecten dit op hem had. De opsluiting leidde tot diepe trauma’s en een gevoel van onveiligheid. Hij vertelt dat hij zichzelf vaak in isoleercellen ziet, en dat de angst voor opsluiting hem nog steeds achtervolgt. “Vaak merkte ik dat er veel onwetendheid is: de meeste mensen weten helemaal niet dat er elk jaar 1800 kinderen worden opgesloten in de gesloten jeugdzorg in Nederland,” zegt hij.

De opsluiting in de jeugdzorg wordt vaak als een middel gebruikt om de veiligheid van jongeren te waarborgen, maar volgens Jason is het juist een vorm van straf. “Geen enkel kind wordt beter van opgesloten worden. Sterker nog: veel kinderen raken verder beschadigd door hun verblijf in de gesloten jeugdzorg,” stelt hij. De hulpverleners zijn vaak gericht op het vermijden van risico’s, wat leidt tot een systeem dat opsluiting en controle bevoordelt in plaats van een veilige omgeving biedt.

De rol van de jeugdzorg

De jeugdzorg is bedoeld om kwetsbare kinderen te helpen, maar volgens Jason is het systeem op het moment dat hij het meest nodig had, niet in staat om hem te helpen. Hij kreeg geen hulp, geen therapie en geen ondersteuning. “Er was geen hulp, geen arm om mijn schouder. De jeugdzorg is een plek die geassocieerd wordt met alles dat een kind niet wil: opgesloten worden en weggehaald worden bij je ouders,” vertelt hij.

Deze ervaringen hebben hem ertoe aangezet om actief in te zetten voor verandering in de jeugdzorg. Sinds 2016 werkt Jason als ervaringsdeskundige en geeft hij lezingen aan jeugdhulporganisaties, gemeenten, politici, journalisten en beleidsmakers. Hij wil dat de jeugdzorg liefdevoller wordt en dat jongeren de juiste hulp krijgen. “Een liefdevolle jeugdzorg, waar jeugdigen tijdig passende hulp krijgen. Dat is wat we willen,” zegt hij.

De rol van de media

De media spelen een belangrijke rol in het debat over de jeugdzorg. De documentaire Jason is een belangrijk stuk in dit debat, en heeft veel aandacht gekregen. De film legt de uitdagingen van de jeugdzorg bloot en toont hoe jongeren zoals Jason in het systeem terechtkomen. De documentaire roept heftige vragen op, en zet het debat op de agenda. “De documentaire Jason geeft ons een zeer bijzondere en aangrijpende inkijk in het leven van Jason Bhugwandass. Het roept heftige vragen op. Hoe gaan wij in dit land met onze meest kwetsbare kinderen om?” zegt Hans Spigt, voorzitter van Jeugdzorg Nederland.

De media zijn ook betrokken bij het verspreiden van de ervaringen van Jason. De documentaire werd uitgezonden en leidde tot veel discussies. Ook in het nagesprek met Jason kwam naar voren dat hij niet de enige jongere is voor wie het ontbreken van bescherming en veiligheid grote lichamelijke en psychische gevolgen heeft.

De toekomst van de jeugdzorg

Jason denkt dat de jeugdzorg op een andere manier moet worden opgezet. “De jeugdzorg moet liefdevoller worden,” zegt hij. Hij wil dat jongeren in een omgeving terechtkomen die hen vertrouwen, geborgenheid en liefde geeft. “Jongeren moeten zorg krijgen in een omgeving die hen vertrouwen, geborgenheid en liefde geeft. Therapieën en scholing moeten sneller op gang komen, zodat we hen kunnen helpen om, liefst in hun eigen ‘thuis’ en met hun ouders, de draad weer op te pakken,” stelt hij.

De jeugdzorg moet zich richten op het aanpakken van de oorzaken van psychische problemen, in plaats van alleen symptomen te bestrijden. “We moeten ons beter laten luisteren naar de stem van jongeren en ervaringsdeskundigen in de zorg die we leveren en de (beleids)keuzes die we maken,” zegt Jason. “En we moeten onze professionals optimaal faciliteren om de beste hulp aan deze jongeren te kunnen geven.”

Conclusie

Jason Bhugwandass is een krachtige stem in het debat over de jeugdzorg. Zijn ervaringen tonen aan dat het huidige systeem niet in staat is om kwetsbare jongeren te helpen. De opsluiting, het gebrek aan ondersteuning en de focus op controle zijn sleutelproblemen in de jeugdzorg. Jason wil dat de jeugdzorg liefdevoller wordt en dat jongeren de juiste hulp krijgen. Hij is actief in het debat en wil dat de jeugdzorg verandert. Zijn inzet voor verandering is een belangrijk stuk in het debat over de toekomst van de jeugdzorg.

Bronnen

1. Jason is student en psychiatrisch patiënt: 'Soms blaas ik stoom af bij de Mac'
2. Jason: een documentaire over het leven van een jongen in de jeugdzorg
3. Jason is de laatste film van je drieluik over de jeugdzorg
4. Cijfers en prijs van goud
5. Expertisecentrum Groen in Den Bosch
6. Rapport over Jason en opnamestop in zikos-afdelingen
7. Jason zet zich in tegen opsluiting van kinderen in de jeugdzorg
8. Jason traumatisering in de jeugdzorg voorkomen
9. Uithuisplaatsingen in de jeugdzorg
10. Jason kwam getraumatiseerd uit de jeugdzorg, maar wil dit voor anderen voorkomen