Eetproblemen bij Jonge Kinderen: Herkenning, Oorzaken en Hulp zoeken
juni 16, 2025
Een kind van drie jaar is in een intensieve ontwikkelingsfase. Het verkent de wereld, leert regels kennen en probeert zijn eigen wil en grenzen duidelijk te maken. Veel ouders en opvoeders merken op dat dit leeftijdsgroep vaak moeilijk luistert. "Mijn kind luistert niet" is een veelvoorkomende zorg die zowel frustratie als teleurstelling oproept. Wat is echter de oorzaak van dit gedrag en hoe kan je er constructief mee omgaan?
In dit artikel bespreken we op basis van wetenschappelijke en opvoedkundige inzichten wat erachter zit als een kind van drie jaar niet lijkt te luisteren. We geven concrete tips om beter contact te leggen, zorgen voor meer begrip en helpen bij het opbouwen van een betere luisterrelatie. De focus ligt op hoe je als ouder of opvoeder kunt reageren zonder te straffen of te dreigen.
Een kind van drie jaar is vol energie, nieuwsgierig en vaak volledig in zijn eigen wereld. Het is normaal dat het niet altijd direct reageert op instructies. De redenen waarom kinderen van deze leeftijd niet lijken te luisteren zijn meestal niet expres, maar het gevolg van ontwikkelingskenmerken en behoeften. Hier zijn enkele van de belangrijkste oorzaken:
Een kind van drie jaar heeft een korte aandachtsspanne en wordt gemakkelijk afgeleid. Als het met iets bezig is, kan het moeilijk zijn om plots van activiteit te wisselen. De instructie die jij geeft, wordt dan niet direct doordrongen. Het kind hoort je wel, maar het is nog niet klaar met zijn eigen wereld.
Op deze leeftijd ontwikkelt een kind zijn eigen wil. Het wil leren wat het zelf kan doen en wat het niet kan. Als je te veel instructies geeft of het gedrag bepaalt, kan het kind dat als belemmering ervaren. Het wil niet alleen luisteren, maar ook zelf keuzes maken.
Kinderen van drie jaar hebben een sterke behoefte om gezien en gehoord te worden. Als ze het gevoel hebben dat hun mening niet serieus genomen wordt, kunnen ze hun gedrag gebruiken om aandacht te trekken. Ze leren via interactie hoe ze hun behoeften en grenzen kunnen uiten.
De instructies die jij geeft, zijn vaak te lang of te vaag voor een driejarige. Kinderen van deze leeftijd hebben beter begrip van korte, concreet formuleerde opdrachten. Bovendien is het belangrijk dat jij je op het ogenblik richt waar het kind zich in bevindt.
Het is essentieel om te begrijpen dat het niet gaat om “niet luisteren”, maar om het geven van ruimte aan de ontwikkeling van het kind. Hieronder volgen concrete opvoedstrategieën die je kunt toepassen.
Als je vanaf een afstand roept, is het waarschijnlijk dat het kind jou niet direct hoort of niet ziet. Loop naar het kind toe, maak oogcontact en raak het eventueel even aan. Dit laat zien dat je er bent en dat je belangstelling hebt voor wat het doet. Zo wordt het kind aandachtiger en voelt het zich beter bereid om te luisteren.
Geef korte instructies die het kind gemakkelijk kan begrijpen. In plaats van “Maak alles op” zeg je bijvoorbeeld: “Stop je auto’s in die bak.” Dit is concreet en duidelijk. Zorg ervoor dat je niet te veel zegt op één keer, want het kind kan het moeilijk volgen.
Als je kind herhaalt wat je hebt gevraagd, weet je dat hij of zij het begrepen heeft. Dit is ook een manier om te controleren of het kind je werkelijk gehoord heeft. Bijvoorbeeld: “Wil je me nu zeggen wat ik moet doen?” of “Wat ben ik je net gevraagd?”
Als het kind midden in een activiteit zit en jij wil iets anders, geef dan eerst aandacht aan wat het kind doet. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: “Ik zie dat je leuk aan het schilderen bent. Dat is leuk! Maar nu moeten we even stoppen en iets anders doen.” Zo erkent je de activiteit en maak je de overgang eenvoudiger.
Leef je in in wat het kind op dat moment voelt. Is het moe, blij, boos of nieuwsgierig? Als je je in je kind kunt verplaatsen, kun je beter begrijpen waarom het niet direct reageert. Deze inleving helpt je om op een empathische manier te reageren.
Kinderen van drie jaar willen graag zelf kiezen. Geef hen keuzevrijheid binnen bepaalde grenzen. Bijvoorbeeld: “Wil je de rode trui of de blauwe trui aandoen?” of “Wil je eerst eten of eerst spelen?” Dit geeft het kind het gevoel dat het meedoet en zorgt voor meer medewerking.
Humor kan helpen om gespannen momenten te verbreken. Als je kind bijvoorbeeld weigert zijn jas aan te trekken, kun je zeggen: “Wat? Doe jij geen jas aan? Straks denken we dat ik een ijsbeer mee naar buiten neem!” Dit maakt de situatie luchtiger en kan het kind aantrekken.
Het is belangrijk om grenzen te stellen, maar op een liefdevolle manier. Leg uit waarom iets niet mag of kan, zonder te dreigen. Bijvoorbeeld: “Ik snap dat je wil tekenen, maar dat is niet voor de muur. We kunnen dat beter op papier doen.” Zo leer je je kind regels en grenzen begrijpen.
Hoewel het gedrag van een driejarige vaak normaal is en deel uitmaakt van de ontwikkeling, is het soms ook nodig om professionele hulp in te schakelen. Als het gedrag van het kind bijvoorbeeld voortdurend agressief is, geen enkele interactie mogelijk maakt of als het kind regelmatig fysieke klachten vertoont (zoals hoofdpijn of buikpijn), kan het nuttig zijn om contact op te nemen met een kinderarts of pedagoog. In sommige gevallen kan er sprake zijn van onderliggende problemen die professionele begeleiding nodig hebben.
Het gedrag van een kind van drie jaar dat lijkt te weigeren te luisteren, is vaak niet een kwestie van onwillekeurig gedrag, maar het gevolg van ontwikkelingskenmerken, behoeften en het verlangen naar autonomie. Als ouder of opvoeder is het belangrijk om in te spelen op deze behoeften en het kind ruimte te geven om zich te ontwikkelen. Door empathie, duidelijke communicatie en grenzen te combineren, kun je een betere luisterrelatie opbouwen. Het is niet altijd makkelijk, maar met geduld en inlevingsvermogen kun je samen met je kind een sterke basis leggen voor toekomstige relaties.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet