Opvoeden van een 17-jarige: Hoe om te gaan met de uitdagingen van de late adolescentie

Inleiding

Een 17-jarige doorloopt de late fase van de adolescentie, een periode waarin het lichaam en de hersenen zich nog steeds ontwikkelen. In deze fase verandert het gedrag van een puber aanzienlijk. Ze zoeken meer naar zelfstandigheid, proberen hun eigen waarden en normen op te bouwen, en willen vaak hun eigen keuzes maken. Ouders staan hier vaak voor een uitdaging, omdat het moeilijk is om de juiste balans te vinden tussen beschermend zijn en loslaten. In dit artikel worden de belangrijkste aspecten van het opvoeden van een 17-jarige besproken, met aandacht voor gedrag, communicatie, regels en het vermogen om verantwoordelijkheid te nemen.

De late adolescentie: Wat er gebeurt met een 17-jarige

De late adolescentie, die ongeveer van 16 tot 22 jaar loopt, is een fase waarin jongeren steeds zelfbewuster worden. Ze kunnen gevolgen en risico’s beter overzien en zijn daarom in staat om betere keuzes te maken. In deze fase groeien jongeren op naar volwassenheid, maar hun hersenen zijn nog niet volledig ontwikkeld. Het voorfrontale deel van het brein, dat verantwoordelijk is voor planning, emotieregulering en het inschatten van gevolgen, ontwikkelt zich pas rond de leeftijd van 23 jaar. Hierdoor is het voor een 17-jarige soms lastig om over de toekomst na te denken of verantwoordelijkheid te nemen. Daarnaast is het voor ouders belangrijk om te beseffen dat de puberteit een tijdstip is waarin het kind zich losmaakt van de ouders, wat soms leidt tot conflicten en onzekerheid.

Typisch pubergedrag in de late fase

In de late adolescentie kunnen jongeren vaak nog weleens terugvallen in wat minder volwassen gedrag. Ze kunnen bijvoorbeeld hun regels negeren, onverwacht thuis komen of hun verantwoordelijkheden niet nakomen. Dit soort gedrag is echter geen teken van onverantwoordelijkheid, maar een normaal deel van de ontwikkeling. Het puberbrein is nog steeds in opbouw en heeft tijd nodig om te leren om te gaan met de complexiteit van het leven. Ook is het voor ouders belangrijk om te beseffen dat het niet altijd mogelijk is om hun kind te beïnvloeden door te straffen. In plaats daarvan is het belangrijk om open te communiceren en samen met het kind naar oplossingen te zoeken.

Communicatie met een 17-jarige

Een van de grootste uitdagingen bij het opvoeden van een 17-jarige is de communicatie. Pubers zijn vaak gesloten en willen niet altijd met hun ouders praten. Ze voelen zich vaak onbegrepen of geïsoleerd. Om dit te vermijden, is het belangrijk om te proberen in te stappen in het leven van het kind. Laat het kind weten dat je er bent en open staat voor gesprekken. Gebruik een rustige toon en zorg ervoor dat het kind zich veilig voelt. Blijf geïnteresseerd in wat het kind doet en probeer het kind te laten meedenken bij het nadenken over regels en grenzen.

Spreek je puber aan op zijn gedrag

Een veel voorkomende fout is dat ouders in hun boosheid allerlei eigenschappen van hun puber bekritiseren. In plaats daarvan is het beter om te spreekken op het gedrag, niet op de persoon. Zeg bijvoorbeeld: “Ik voel me boos en teleurgesteld omdat je je niet aan je afspraken houdt.” Vraag vervolgens: “Hoe ga je dat oplossen?” Hiermee geef je het kind de kans om verantwoordelijkheid te nemen en zelf oplossingen te zoeken. Dit helpt bij het opbouwen van zelfvertrouwen en verantwoordelijkheid.

Regels en grenzen stellen

In de late adolescentie is het belangrijk om duidelijke regels te stellen, maar ook ruimte te geven om te experimenteren. Een 17-jarige kan niet meer verboden om te gamen, maar het is wel mogelijk om samen afspraken te maken over hoeveel tijd er per dag of week aan gamede wordt besteed. Dit helpt bij het leren omgaan met verantwoordelijkheid. Ook is het belangrijk om te beseffen dat een 17-jarige nog steeds behoefte heeft aan een veilige basis. Zelfs als hij zich losmaakt van de ouders, is de band nog steeds belangrijk.

De uitdaging van het loslaten

Een van de grootste uitdagingen bij het opvoeden van een 17-jarige is het loslaten. De puberteit is een periode waarin het kind zich losmaakt van de ouders en zelfstandiger wordt. Dit kan leiden tot spanningen en conflicten. Het is belangrijk om te beseffen dat dit een natuurlijk deel is van de ontwikkeling. Ouders moeten zich hierin verder laten gaan en het kind ruimte geven om zijn eigen keuzes te maken. Tegelijkertijd is het belangrijk om duidelijk te zijn over de grenzen en de verantwoordelijkheden die het kind moet nemen.

Seksualiteit en seksuele opvoeding

In de late adolescentie speelt seksualiteit een belangrijke rol. Kinderen vanaf 12 jaar ontwikkelen hun seksuele identiteit en beginnen ze over seksualiteit te praten. Het is belangrijk dat ouders open en eerlijk zijn over deze onderwerpen. Begin met het bespreken van seksualiteit al vanaf de peuterleeftijd. Laat het kind weten dat het bij je terechtkan met vragen over seksualiteit en dat je er voor het kind bent. Dit helpt bij het opbouwen van vertrouwen en helpt het kind om verantwoordelijkheid te nemen.

Huiswerk en school

In de late adolescentie is het moeilijk om met huiswerk om te gaan. Veel jongeren hebben moeite met het plannen en organiseren van hun werk. Het is belangrijk dat ouders hierbij helpen, maar niet het werk van het kind overnemen. Laat het kind zelf leren omgaan met verantwoordelijkheid en consequenties. Als het kind bijvoorbeeld geen huiswerk maakt, is het belangrijk om dat te laten gebeuren en te laten zien wat de gevolgen zijn. Dit helpt bij het leren omgaan met verantwoordelijkheid en het leren omgaan met de gevolgen van eigen keuzes.

De rol van leeftijdsgenoten

In de late adolescentie worden leeftijdsgenoten steeds belangrijker. Ze zijn de belangrijkste bron van steun en ondersteuning. Het is daarom belangrijk om het kind te stimuleren om contact op te nemen met leeftijdsgenoten en hun levensstijl te leren begrijpen. Ouders moeten hierbij helpen, maar niet te veel invloed uitoefenen. Laat het kind zelf beslissen wat het wil en hoe het met anderen omgaat. Dit helpt bij het leren omgaan met sociale vaardigheden en het opbouwen van een eigen identiteit.

Samenwerking met het kind

Een belangrijke strategie bij het opvoeden van een 17-jarige is het samenwerken met het kind. Laat het kind meedenken bij het nadenken over regels en grenzen. Bied het kind de kans om zelf beslissingen te nemen en te leren omgaan met de gevolgen. Dit helpt bij het opbouwen van zelfvertrouwen en verantwoordelijkheid. Blijf ook geïnteresseerd in wat het kind doet en probeer het kind te laten meedenken bij het oplossen van problemen.

Conclusie

Het opvoeden van een 17-jarige is een uitdaging, maar ook een kans om te leren omgaan met de complexiteit van het leven. In deze fase verandert het gedrag van het kind aanzienlijk. Het zoekt naar zelfstandigheid, probeert zijn eigen waarden en normen op te bouwen en wil vaak zijn eigen keuzes maken. Ouders staan hier vaak voor een uitdaging, omdat het moeilijk is om de juiste balans te vinden tussen beschermend zijn en loslaten. Het is belangrijk om open te communiceren, duidelijke regels te stellen en samen te werken met het kind. Hierdoor kan het kind leren omgaan met verantwoordelijkheid en gevolgen van eigen keuzes.

Bronnen

1. https://www.psychologie.nl/thema/opvoeden/
2. https://psychogoed.nl/wat-is-positief-opvoeden-basisprincipes-tips-per-leeftijd-online-cursus/
3. https://www.ouders.nl/forum/6-puberteit/moeilijk-doordringen-tot-17-jarige-zoon
4. https://www.nji.nl/ontwikkeling/structuur-bieden-en-grenzen-stellen-bij-pubers
5. https://www.cjg043.nl/puber-opvoeden-alles-over-de-puberteit-en-het-omgaan-met-je-puber/
6. https://www.nji.nl/ontwikkeling/de-puberteit
7. https://www.ouders.nl/forum/6-puberteit/alles-zelf-bepalen-17-jaar
8. https://kiesvoorhetkind.nl/13-17-jaar
9. https://www.jmouders.nl/praten-pubers-tips/
10. https://www.helderopvoeden.nl/opvoeden/hoe-werkt-het-puberbrein