Onderwijs, Cultuur en Wetenschap: Belangrijke Initiatieven en Beleid
juli 8, 2025
De Marokkaanse gemeenschap in Nederland staat vaak in het veld van de maatschappelijke discussie, met name in verband met opvoedingsproblemen en gedragsproblemen van jongeren. De opvoeding van kinderen binnen deze gemeenschap wordt vaak gezien als een combinatie van culturele verschillen, onvoldoende ondersteuning van ouders, en een gebrek aan overeenstemming tussen de binnen- en buitenwereld. In dit artikel worden de belangrijkste problemen, oorzaken en mogelijke oplossingen besproken, gebaseerd op de informatie uit de bronnen.
Een van de belangrijkste problemen binnen de Marokkaanse gemeenschap is de inconsistentie tussen de waarden en normen van de opvoedende driehoek: het gezin, de school en de maatschappij. Volgens bron [1], is deze kloof bij de Marokkanen het grootst. De meeste Marokkanen komen uit een uiterst onderontwikkelde en geïsoleerde regio van het traditionele platteland. Dit leidt tot een enorme kloof tussen de normen en waarden binnen- en buitenland. Deze kloof draagt bij tot agressief gedrag van jongeren.
Bijvoorbeeld, in de oorspronkelijke context is het verschijnsel "de gelegenheid maakt de dief" een bijzonder fenomeen. Dit duidt erop dat jongeren vaak in een situatie terechtkomen waarin ze door omstandigheden gedwongen zijn om agressief gedrag te tonen. De combinatie van een tekort aan overeenstemming tussen de normen van het gezin en die van de school en maatschappij leidt tot verwarring en onzekerheid bij zowel ouders als leerkrachten.
De opvoedingsstijl binnen de Marokkaanse gemeenschap verschilt aanzienlijk van de Nederlandse stijl. In veel gevallen is de opvoeding gericht op respect, gehoorzaamheid en autoriteit. Dit verschijnsel is bijvoorbeeld terug te vinden in bron [2], waarin wordt gesproken over het gebruik van strakke regels, autoriteit, harde straffen, en onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Dit leidt ertoe dat jongeren zich vaak gedragen als "de beste straatvechter", "de gevaarlijkste crimineel", of "de beste moslim", wat opnieuw agressief gedrag kan bevorderen.
Binnen de Marokkaanse cultuur is er ook sprake van een "wij-cultuur", waarin men zich ondergeschikt maakt aan de groep. Dit geeft veel sociale controle en veiligheid. Maar om "iemand" te zijn, moet men boven de groep uitstijgen of de groep leiden. Dit kan door respect te verwerven of leiding te nemen, wat opnieuw agressief gedrag kan bevorderen.
Een ander belangrijk probleem is het laag opleidingsniveau van veel Marokkaanse ouders. Volgens bron [2], zijn de ouders vaak laag geschoold en hebben ze baantjes onderaan de maatschappelijke ladder. Ze geven hun kinderen de boodschap mee dat ze ooit weer terug gaan. Dit leidt ertoe dat de tweede generatie jongeren niet wordt opgevoed een toekomstperspectief te hebben in Nederland. Dit geeft de jongeren het idee van "waarom je school afmaken als je nu snel geld kunt verdienen".
Deze situatie leidt ertoe dat veel Marokkaanse jongeren vroegtijdig hun opleidingen afbreken. Ze stoppen met school door diverse redenen: geld nodig om er bij te horen, of om te kunnen klimmen op de hiërarchische ladder binnen de groep. Ook kan een taalbarrière een rol spelen, waarbij jongeren zich niet begrepen voelen door de docenten.
De Marokkaanse gemeenschap staat ook bekend om de hoge voorkoming van geweld tegen kinderen. In bron [6] wordt gesproken over het feit dat het een beetje de Marokkaanse opvoeding is. Er wordt gezegd dat sommige ouders geweld als een goede manier van opvoeden zien. Dit is een probleem dat in Marokko ook structureel is, want het is niet verboden om kinderen in een thuisomgeving te slaan.
Deze opvoedingsstijl kan leiden tot agressief gedrag bij jongeren. Daarnaast is er sprake van een gebrek aan ondersteuning van ouders. In veel gevallen weten ouders niet dat ze in Nederland geregeld met de leraren op school moeten praten. Ook weten veel ouders niet dat ze hun kinderen moeten laten lezen en naar goede tv-programma’s moeten kijken, of dat ze hen moeten laten meedoen aan een sportclub.
Er zijn verschillende oplossingen en aanpakken die kunnen worden toegepast om de problemen binnen de Marokkaanse gemeenschap aan te pakken. Volgens bron [2] is het belangrijk om de ouders te laten weten dat hun kinderen school afmaken. Het is ook belangrijk om hen actief te laten bemoeien met hun opleiding. Bovendien is het belangrijk om de individuele intrinsieke motivatie te benutten die leeft bij leden van de Marokkaanse gemeenschap.
Er zijn ook projecten zoals het "Opvoeden in Nederland doe je zo!"-project in Tilburg, dat gericht is op het ondersteunend opvoeden van Marokkaanse ouders. In dit project worden cursussen gegeven waarin ouders leren hoe ze met hun kinderen kunnen omgaan. Er wordt ook gekeken naar de rol van vaders en moeders in de opvoeding van hun kinderen.
De samenwerking tussen ouders en school is belangrijk in het opvoedingsproces. In bron [3] wordt gesproken over het feit dat de ouders vaak weinig weten over de taken en werkzaamheden van jeugdzorginstellingen. Dit kan leiden tot onzekerheid en verwarring bij ouders. Daarnaast is het belangrijk dat ouders actief betrokken raken bij de opvoeding van hun kinderen.
Er zijn ook oplossingen voor de problemen met de opvoedingsniveaus. In bron [2] wordt gesproken over het aanbieden van alternatieven voor jongeren, zodat ze zich gemakkelijker kunnen verplaatsen naar de aangewezen plek. Dit kan helpen bij het verminderen van de overlast en het bevorderen van een betere integratie.
De opvoedingsproblemen binnen de Marokkaanse gemeenschap zijn complex en verward. Er zijn verschillende factoren die bijdrragen aan het agressieve gedrag van jongeren, waaronder culturele verschillen, onvoldoende ondersteuning van ouders, en een gebrek aan overeenstemming tussen de binnen- en buitenwereld. Om deze problemen aan te pakken, is het belangrijk om samenwerking tussen ouders en school te bevorderen, en om de rol van ouders als opvoeder te ondersteunen. Daarnaast is het belangrijk om de individuele intrinsieke motivatie van ouders te benutten, zodat ze actief kunnen meewerken aan de opvoeding van hun kinderen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet