De Oostenrijkse School en de ontwikkeling van de lichamelijke opvoeding in Nederland
juli 7, 2025
Laissez-faire opvoeding is een opvoedingsstijl die gekenmerkt wordt door een hoge mate van vrijheid en weinig structurele grenzen. In deze stijl laten ouders hun kinderen veel zelfstandig beslissen en leren omgaan met gevolgen. De term “laissez-faire” komt van het Franse “laissez faire”, wat letterlijk “laat maar gebeuren” betekent. In het kader van opvoeding houdt dit in dat ouders weinig beïnvloeding uitoefenen op het gedrag van hun kinderen, maar juist de ruimte geven om hun eigen keuzes te maken. De gevolgen van deze opvoedingsstijl zijn onderwerp van veel discussie, aangezien er zowel voordelen als nadelen zijn die de ontwikkeling van kinderen kunnen beïnvloeden.
Een van de belangrijkste voordelen van de laissez-faire opvoeding is dat kinderen leren om zelfstandig te denken en te handelen. Door veel ruimte te geven aan eigen keuzes, leren kinderen hun eigen mening te vormen en te ontdekken wat hen past. Dit kan leiden tot een sterke zelfstandigheid en zelfvertrouwen. Daarnaast is er een hoge mate van vrijheid, wat kan bijdragen aan een positieve houding ten opzichte van het leven en het leren omgaan met uitdagingen.
Een ander voordeel is dat kinderen in deze opvoedingsstijl vaak minder worden beïnvloed door straffen. Ze leren hun eigen gedrag te regelen zonder voortdurend op anderen te steunen. Dit kan helpen bij het ontwikkelen van een zelfstandigheid en het leren omgaan met problemen op eigen kracht. Bovendien kunnen kinderen die op deze manier worden opgevoed, vaker zelfstandig worden in hun gedrag, omdat ze de kans krijgen om fouten te maken en te leren van hun ervaringen.
Hoewel de laissez-faire opvoeding veel voordelen heeft, zijn er ook nadelen die rekening moeten worden gehouden. Een van de belangrijkste nadelen is dat kinderen mogelijk geen duidelijke grenzen leren kennen. In een laissez-faire opvoeding worden vaak geen strikte regels gegeven, waardoor kinderen moeite kunnen hebben met het begrijpen van wat wel en niet mag. Dit kan leiden tot impulsieve gedragingen, omdat kinderen geen overzicht hebben van de gevolgen van hun keuzes.
Een ander nadeel is dat kinderen in deze opvoedingsstijl mogelijk geen of weinig oefening krijgen met het omgaan met negatieve emoties. Bij een laissez-faire opvoeding wordt vaak weinig aandacht besteed aan de emoties van het kind, waardoor het gevoel kan ontstaan dat het kind niet echt belangrijk is in het leven van de ouders. Dit kan leiden tot een gebrek aan emotionele stabiliteit en het vermogen om met teleurstellingen om te gaan.
Bij een laissez-faire opvoeding kunnen kinderen ook moeite hebben met het leren van sociale vaardigheden. Omdat ze veel zelfstandig zijn, ontbreken er vaak situaties waarin ze moeten leren omgaan met andere kinderen, regels naleven en samenwerken. Dit kan leiden tot problemen in de school- of speelomgeving, waarin duidelijke grenzen en samenwerking belangrijk zijn.
De gevolgen van de laissez-faire opvoeding kunnen zowel positief als negatief zijn, afhankelijk van de context en het gedrag van het kind. Bij sommige kinderen kan deze opvoedingsstijl leiden tot een sterke zelfstandigheid en het vermogen om met uitdagingen om te gaan. Echter, bij andere kinderen kan het ontbreken van structurele grenzen leiden tot onzekerheid, impulsiviteit en een gebrek aan zelfdiscipline.
Een van de belangrijkste gevolgen is dat kinderen die op deze manier worden opgevoed, mogelijk moeite hebben met het aanvaarden van grenzen en het leren van sociale normen. Ze kunnen ook moeite hebben met het omgaan met teleurstellingen, omdat ze gewend zijn om hun zin te krijgen. Dit kan leiden tot problemen in hun latere levensfasen, zoals het omgaan met tegenslagen, het oplossen van conflicten en het aanleren van verantwoordelijkheid.
Volgens verschillende bronnen is de laissez-faire opvoeding een stijl die zowel positieve als negatieve aspecten heeft. Zo stelt één van de bronnen dat kinderen die op deze manier worden opgevoed vaak een hoge mate van zelfstandigheid ontwikkelen, maar ook moeite kunnen hebben met het aanvaarden van grenzen en het leren van sociale vaardigheden. Andere bronnen waarschuwen voor het feit dat het ontbreken van structurele grenzen kan leiden tot impulsieve gedragingen en een gebrek aan zelfdiscipline.
In de bronnen is ook te zien dat de laissez-faire opvoeding niet geschikt is voor iedereen. Sommige kinderen hebben meer structuur en duidelijke grenzen nodig om zich veilig en stabiel te voelen. Anderzijds kunnen kinderen die op deze manier worden opgevoed, juist veel leren van hun eigen ervaringen en zichzelf ontdekken.
De laissez-faire opvoeding is een opvoedingsstijl waarin ouders veel vrijheid geven aan hun kinderen, zonder duidelijke grenzen of beperkingen. De voordelen zijn dat kinderen leren om zelfstandig te denken, hun eigen keuzes te maken en hun eigen gedrag te regelen. Echter, de nadelen zijn dat kinderen mogelijk geen duidelijke grenzen leren kennen, moeite kunnen hebben met het omgaan met negatieve emoties en minder sociale vaardigheden ontwikkelen. De gevolgen van deze opvoedingsstijl kunnen zowel positief als negatief zijn, afhankelijk van de context en het gedrag van het kind. Het is belangrijk om te beseffen dat de keuze voor een bepaalde opvoedingsstijl niet alleen afhangt van de keuzes van de ouders, maar ook van de behoeften en eigenschappen van het kind.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet