Co-ouderschap na scheiding: Wetgeving, voordelen en uitdagingen
juli 1, 2025
In de eerste levensjaren van een kind ontwikkelen zich belangrijke hechtingen en een gevoel van veiligheid. Een aspect dat veel ouders ervaren, is eenkennigheid, waarbij een baby een sterke voorkeur vertoont voor bepaalde verzorgers en angst toont voor anderen. Dit artikel biedt een overzicht van eenkennigheid bij baby’s, de onderliggende oorzaken en praktische tips voor ouders en verzorgers om hier mee om te gaan, gebaseerd op beschikbare informatie.
Eenkennigheid, ook wel scheidingsangst genoemd, manifesteert zich doorgaans tussen de 6 en 9 maanden. In deze periode begint een baby onderscheid te maken tussen vertrouwde en onvertrouwde personen. Een baby met eenkennigheid zal sterke angst vertonen bij het wegvallen van de primaire verzorger(s) en kan huilen of onrustig worden in de buurt van onbekenden. Het is een normale ontwikkelingsfase waarin een kind leert om zich te hechten aan specifieke personen en de veiligheid van deze relaties te waarderen.
De ontwikkeling van hechting verloopt in verschillende fases. In de eerste drie maanden is lichamelijk contact cruciaal. Baby’s zoeken onbewust contact door naar gezichten en ogen te kijken en de stem van de ouders te herkennen. Gedrag zoals huilen, grijpen en sabbelen zijn manieren om de nabijheid van de ouders te verzekeren.
Tussen drie en zes maanden begint een baby zich bewust te hechten aan een klein aantal vaste personen die hem of haar veel zien en verzorgen. Er ontstaat vertrouwen in deze personen en de baby hecht zich aan degenen die reageren op zijn of haar behoeften.
Vanaf zes maanden tot twaalf maanden wordt eenkennigheid en scheidingsangst duidelijker zichtbaar. De baby realiseert zich dat hij een apart individu is, los van de ouders, en kan angst ervaren bij het idee van verlating. Het besef dat de ouders ook afwezig kunnen zijn, kan leiden tot onrust en angst.
De angst die een baby ervaart bij eenkennigheid komt voort uit het besef dat hij afhankelijk is van zijn verzorgers voor zijn behoeften, zoals eten, genegenheid en comfort. De baby begrijpt nog niet dat de afstand tussen mensen kan variëren en dat de ouders altijd zullen terugkeren. Dit gebrek aan begrip kan leiden tot intense angst wanneer de verzorger uit het zicht verdwijnt.
Een baby heeft behoefte aan stabiliteit en bekende gezichten. Wanneer een van de vertrouwde gezichten verdwijnt, zelfs maar tijdelijk, kan dit beangstigend zijn. Baby’s hebben geen besef van tijd, waardoor zelfs een korte afwezigheid als lang kan aanvoelen.
Het omgaan met eenkennigheid vereist geduld en begrip. Hier zijn enkele tips die kunnen helpen:
Een vast dagritme en routine bieden een baby een gevoel van voorspelbaarheid en veiligheid. Regelmatige maaltijden, slaaptijden en verzorgingsmomenten kunnen helpen om de angst te verminderen. Het is belangrijk om een evenwichtige structuur te creëren, zodat de baby zich zeker voelt in zijn omgeving.
Bezoek kan de rust verstoren en de angst van de baby vergroten. Stel duidelijke grenzen aan bezoektijden en -duur, zodat de baby de tijd heeft om te wennen aan nieuwe mensen. Communiceer open over jullie behoeften en verwachtingen, zodat familie en vrienden je kunnen ondersteunen op een manier die voor jullie werkt.
Baby’s kunnen gevoelig zijn voor prikkels. Overprikkeling kan leiden tot onrust en angst. Zorg voor een rustige omgeving en vermijd overmatige stimulatie. Observeer de signalen van de baby en pas de omgeving aan indien nodig.
Het is belangrijk om te onthouden dat eenkennigheid een normale fase is in de ontwikkeling van een kind. Tussen 8 en 18 maanden is de angst meestal het hevigst. Op deze leeftijd beseffen kinderen dat ze een apart individu zijn en dat hun ouders hen kunnen verlaten. Dit besef kan angst veroorzaken, maar het is een teken van gezonde ontwikkeling.
De komst van een nieuwe baby brengt niet alleen vreugde, maar ook uitdagingen met zich mee. Het is belangrijk dat ouders emotionele steun zoeken wanneer ze dit nodig hebben. Bijna 1 op de 7 vrouwen ervaart postpartum depressie, en professionele begeleiding kan helpen om hiermee om te gaan.
Een veilige hechting is essentieel voor de emotionele en sociale ontwikkeling van een kind. Wanneer een kind zich veilig voelt bij zijn verzorgers, kan hij de wereld verkennen en nieuwe dingen leren. Het is belangrijk om een sterke emotionele band op te bouwen met de baby door warmte, aandacht en responsief ouderschap te bieden.
Eenkennigheid is een normale fase in de ontwikkeling van een baby, die gekenmerkt wordt door angst bij het wegvallen van de primaire verzorger(s). Door de oorzaken te begrijpen en praktische tips toe te passen, kunnen ouders en verzorgers de baby helpen om deze fase te overwinnen en een veilige hechting te ontwikkelen. Het is belangrijk om geduldig te zijn, begrip te tonen en een veilige en ondersteunende omgeving te creëren.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet