Positief Opvoeden via Triple P: Een Wetenschappelijk Gesteunde Methode voor Ouders
juli 7, 2025
De opvoeding van kinderen in de zeventiende eeuw lag sterk onder de invloed van religieuze en morele waarden. Jacob Cats, een bekende schrijver, politicus en jurist, had een sterke invloed op de opvattingen over opvoeding in die tijd. Zijn gedachten over de opvoeding van kinderen zijn terug te vinden in zijn werken en worden vaak aangehaald in de bronnen. In dit artikel worden de visie en opvattingen van Jacob Cats over de opvoeding van kinderen in de zeventiende eeuw uitgebreid besproken.
Jacob Cats stond bekend om zijn strenge opvoedingstheorieën. Volgens zijn visie moest het ontvankelijke kind vanaf jonge leeftijd streng worden opgevoed en goed onderwijs ontvangen, opdat het later een goed christelijk burger zou worden. Spelen was volgens Cats van ondergeschikt belang. Hij vond het belangrijker om kennis op te doen, bijvoorbeeld door het lezen van moeilijke boeken, dan door te spelen. Hoewel hij niet tegen spelen was, zag hij het als een tijdelijke ontspanning tussen belangrijkere dingen door.
In zijn werk “Moeder” stelt Cats het idee dat kinderen door spel kunnen worden opgeleid. Hij noemt een achtbaar man uit zijn kennissenkring, die zijn kinderen spelenderwijs leerde lezen, vreemde talen en muziektheorie. Dit voorbeeld toont aan dat Cats geloofde in het nut van spel in de opvoeding. Hij stelde voor dat kinderen op een speelse manier kennis konden maken met verschillende onderwerpen, waardoor ze niet alleen leren, maar ook genieten van het proces.
Een van de belangrijkste onderdelen van de opvoeding van kinderen in de zeventiende eeuw was het leren lezen. Cats zag dit als essentieel om van kinderen goede christelijke burgers te maken. Het leren lezen gaf kinderen de kans om veel Bijbelkennis op te doen, wat weer een belangrijke rol speelde in hun opvoeding. Hij vond dat het leren lezen vanaf het vierde levensjaar kon beginnen, en dat het belangrijker was om kennis op te doen dan om te spelen.
Hoewel spelen niet het belangrijkste onderdeel was in de opvoeding van kinderen, zag Cats het toch als een nuttig middel. In de zeventiende eeuw kwam het voor dat spelen aan banden werd gelegd. Er mocht niet worden gespeeld in kerken of op kerkhoven, en sneeuwballen gooien of lawaai maken op straat werd ook niet getolereerd. Dit suggereert dat spelen op dat moment beperkt werd, maar Cats zag het toch als een waardevol onderdeel van de opvoeding. Hij vond dat kinderen een beetje mochten spelen, mits het niet in de weg stond van het belangrijkere onderwijs en de morele opvoeding.
Jacob Cats was tegen het gebruik van straffen zoals het slaan met een roede of plank. Hij vond dat dit alleen moest gebeuren als het echt niet anders kon. Na een pak op de broek mocht het kind huilen, wat volgens Cats geen kwaad kon. Hij geloofde dat kinderen hun emoties kwijt konden en dat dit een belangrijk onderdeel was van hun opvoeding. Hij vond het niet goed om kinderen die niet door de beugel wilden te dreigen met monsters of boemannen, hoewel dit in die tijd nog gangbaar was.
In de bronnen wordt verwezen naar het voorbeeld van een achtbaar man die zijn kinderen spelenderwijs leerde lezen, vreemde talen en muziektheorie. Dit toont aan dat het leren van talen een belangrijk onderdeel was in de opvoeding van kinderen. Cats zag het belang van het leren van talen en meende dat het kinderen hielp om zich beter te kunnen verstaan en te kunnen communiceren. Dit was ook een onderdeel van het opvoedingsdoel om van kinderen goede christelijke burgers te maken.
De religie speelde een centrale rol in de opvoeding van kinderen in de zeventiende eeuw. Jacob Cats was een fervent christen en zag de opvoeding van kinderen als een manier om hen te laten groeien tot goede christelijke burgers. Hij geloofde in de kracht van het geloof en het belang van het leren van de Bijbel. Volgens Cats was het belangrijk dat kinderen zich bewust zouden zijn van hun morele verantwoordelijkheden en dat het leren van de Bijbel hen hielp om dit te begrijpen.
In de bronnen wordt verwezen naar het voorbeeld van Christiaan Huygens, de vader van Constantijn Huygens. Deze man leerde zijn kinderen spelenderwijs de letters, vreemde talen en muziektheorie. Dit is een voorbeeld van hoe kinderen op een speelse manier konden worden opgeleid. Het leren van spelende kinderen is een veelgebruikte methode geweest in de zeventiende eeuw, en Cats zag het als een nuttig middel om kinderen te leren.
Jacob Cats stond bekend om zijn strenge opvoedingsideeën, maar ook om zijn visie op het leren en het opvoeden van kinderen. Hij vond dat het leren van kinderen belangrijker was dan het spelen, maar hij zag het ook als een nuttig middel om kinderen te leren. Hij geloofde in de kracht van het geloof en het belang van het leren van de Bijbel. Hij was tegen het gebruik van straffen, maar wel voor het geven van een goede morele opvoeding. Zijn visie op de opvoeding van kinderen had invloed op de opvattingen van zijn tijd en wordt nog steeds aangehaald in de bronnen.
Jacob Cats had een sterke invloed op de opvattingen over de opvoeding van kinderen in de zeventiende eeuw. Hij stond bekend om zijn strenge opvoedingsideeën, maar ook om zijn visie op het leren en het opvoeden van kinderen. Hij geloofde in de kracht van het geloof en het belang van het leren van de Bijbel. Hij was tegen het gebruik van straffen, maar wel voor het geven van een goede morele opvoeding. Zijn visie op de opvoeding van kinderen had invloed op de opvattingen van zijn tijd en wordt nog steeds aangehaald in de bronnen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet