Onderwijs en verbondenheid met Israël in de jeugd
juli 7, 2025
Het onderwerp van dit artikel is het gezin en de opvoeding van kinderen in de Romeinse oudheid. In dit artikel worden de kenmerken van het Romeinse gezin, de taken van de leden, de opvoeding en het spel van kinderen, evenals de positie van kinderen in de maatschappij besproken. De informatie is gebaseerd op de bronnen die in de SOURCES LIST zijn vermeld, en is opgeleverd door de in de SOURCE DATA opgenomen gegevens.
Inleiding
Het Romeinse gezin, ook wel familia genoemd, speelde een centrale rol in het leven van iedereen. In tegenstelling tot het moderne gezin, waarin de nadruk ligt op emotionele banden en het beschermen van het kind, was het Romeinse gezin gebaseerd op een hiërarchische structuur waarin de vader het gezag had. De opvoeding van kinderen was een belangrijk onderdeel van het gezin, en het spel had een grote invloed op hun ontwikkeling. In dit artikel wordt uitgelegd hoe kinderen in de Romeinse tijd werden opgevoed, hoe ze speelden en welke rol ze in de maatschappij speelden.
De structuur van het Romeinse gezin
Het Romeinse gezin was niet alleen een sociale eenheid, maar ook een juridische eenheid. De vader, ook wel pater familias genoemd, had het absolute gezag over het gezin. Hij had het recht om zijn kinderen te verkopen, te doden of te laten sterven als hij dat nodig vond. De moeder had weinig invloed, maar speelde wel een rol in de opvoeding van de jongere kinderen. De vader was verantwoordelijk voor het onderwijs en de opvoeding van de zonen, terwijl de moeder verantwoordelijk was voor het opvoeden van de dochters.
In de Romeinse tijd was het gebruik van een paedagogus veel voorkomend. Dit was een slabe of onderbebaarde man die verantwoordelijk was voor het begeleiden van het kind naar school en het toezien op het gedrag van het kind. De paedagogus had ook de taak om het kind te begeleiden bij het leren schrijven, lezen en rekenen. Deze opvoedingsmethode was veel gebruikelijker bij de rijken dan bij de armen.
De opvoeding van kinderen
In de Romeinse tijd was het opvoedingsproces van kinderen sterk afhankelijk van hun sociale klasse. Rijke ouders zorgden voor een uitgebreid onderwijs, terwijl arme ouders hun kinderen vaak in de praktijk leerden werken. De opvoeding van jongens begon al vanaf een jonge leeftijd. Ze gingen naar school, waar ze les kregen in lezen, schrijven, rekenen en Latijn. De meisjes kregen meestal geen schoolonderwijs, maar werden opgeleid in huishouden en sociale vaardigheden.
In de bronnen wordt verwezen naar het feit dat kinderen al vanaf een jonge leeftijd aan het werk konden gaan. Volgens de gegevens uit de bronnen had 90% van de kinderen een vorm van arbeid. Dit omvatte zware fysieke arbeid, zoals het werken in mijnen, groeven of het helpen in de keuken. De kinderen werkten ook als bedienden, hulp in de tuin of als oppas voor jongere broertjes en zusjes.
Het spel van kinderen
Het spel had in de Romeinse tijd een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van kinderen. De bronnen laten zien dat kinderen veel speelden, waaronder speelgoed zoals rammelaars, poppen en dieren. De jongens speelden vaak met speelgoed dat op een volwassene leek, terwijl de meisjes speelden met poppen die op vrouwen leken. De jongens speelden ook vaak met speelgoed dat op een soldaat of gladiator leek, wat hun fantasie stimuleerde.
Bij het spel speelden ook sporten en wedstrijden een rol. De Romeinen hielden van sporten en spel, waaronder hoepelen, kubb, en spelletjes met munten. De bronnen vermelden dat kinderen ook speelden met touwen, ballen en andere eenvoudige speelgoed. De oudere kinderen speelden ook gokspellen, hoewel dit volgens de wet verboden was.
De positie van kinderen in de maatschappij
Kinderen in de Romeinse tijd hadden geen eigen rechten, maar werden gezien als kleine volwassenen. De hoge kindersterfte was een van de belangrijkste kenmerken van de Romeinse samenleving. Volgens de bronnen stierde ongeveer één op de drie kinderen voor de eerste verjaardag, en slechts één op de twee bereikte de tienjarige leeftijd. De dood van kinderen werd vaak niet opgemerkt, en er werd geen rouw gehouden voor kinderen onder de tien jaar.
De positie van kinderen in de maatschappij was dus zeer beperkt. Ze kregen weinig aandacht van hun ouders, tenzij ze van hoge afkomst waren. De bronnen laten zien dat kinderen in het gezin van de keizer al vroeg in het beleid werden betrokken. De kinderen van de rijken kregen een uitgebreid onderwijs, terwijl arme kinderen vaak in de praktijk leerden werken.
De emotionele band tussen ouders en kinderen
De bronnen laten zien dat de emotionele band tussen ouders en kinderen in de Romeinse tijd niet zo sterk was als in het moderne gezin. De ouders hadden geen emotionele band met hun kinderen, tenzij het kind van hoge afkomst was. De bronnen tonen echter ook aan dat er wel degelijk een emotionele band kon zijn tussen ouders en kinderen. In een brief van Fronto, de leraar van de keizer Marcus Aurelius, wordt beschreven hoe hij zijn kleinzoon met veel genegenheid behandelt en hem probeert te leren lezen en schrijven.
De bronnen laten ook zien dat kinderen in de Romeinse tijd vaak werden opgevoed door hun ouders, maar dat het niet altijd een emotionele band was. De ouders hadden het druk met hun werk en hun eigen gezin, waardoor de kinderen vaak werden opgevoed door anderen. De paedagogus had een belangrijke rol in de opvoeding van het kind.
Conclusie
Het Romeinse gezin speelde een centrale rol in de maatschappij. De opvoeding van kinderen was sterk afhankelijk van hun sociale klasse. De kinderen speelden veel en kregen een vroege opvoeding, maar hadden geen eigen rechten. De positie van kinderen in de maatschappij was beperkt, en de emotionele band tussen ouders en kinderen was niet altijd sterk. De bronnen laten zien dat kinderen in de Romeinse tijd een belangrijke rol speelden in de maatschappij, maar dat hun positie beperkt was.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
