Het einde van de opvoeding: een kritische blik op het opvoedingsparadigma

Het einde van de opvoeding, geschreven door Jan Geurtz, is een boek dat zich richt op de fundamentele fout in het opvoedingsprincipe en de gevolgen daarvan voor ouders en kinderen. Het boek stelt zichzelf als doel om ouders en opvoeders te helpen hun eigen opvoedingsstrategieën te heroverwegen en te beseffen dat het opvoeden vaak leidt tot tegengestelde resultaten dan bedoeld. In dit artikel worden de kernpunten van het boek besproken, met aandacht voor de opvoedingspraktijk, de rol van ouders en de gevolgen van het opvoedingsparadigma.

De crisis in de opvoedkunde

Het einde van de opvoeding stelt dat de crisis in de opvoedkunde, maar vooral ook in de dagelijkse praktijk van het opvoeden, veroorzaakt wordt door een fundamentele fout in ons basisprincipe van het opvoeden. Terwijl we ons als ouders verantwoordelijk voelen voor het latere levensgeluk van onze kinderen, zijn we juist bezig hun huidige en toekomstige geluk te dwarsbomen. Dit boek laat zien dat de oorzaak van dit verschijnsel gelegen is in de ontwikkeling en de structuur van onze identiteit. Dit is de mentale constructie die elk kind tijdens de eerste tien jaar van zijn leven aanleert, en die uit een aantal schillen of lagen bestaat die elkaar in stand houden.

Het fatale mechanisme van opvoeding

Het einde van de opvoeding confronteert ouders met het fatale mechanisme om hun eigen jeugdproblemen te corrigeren in de opvoeding van hun kinderen, waarmee ze op een dieper niveau hun blokkades en beknellingen juist aan de volgende generatie overdragen. Dit mechanisme is het gevolg van de poging om de eigen jeugdproblemen te corrigeren in de opvoeding van de kinderen. Hierdoor ontstaan bij het kind juist allerlei remmingen en blokkades die verhinderen dat het zijn natuurlijke en spontane eigenschappen tot onwikkeling brengt.

De rol van waarden en eigenschappen

In het boek wordt op verbluffend simpele wijze uiteengezet waar de eigentijdse roep om meer "normen en waarden" vandaan komt. Tevens wordt aangetoond dat dit een van de meest catastrofale vergissingen is van het oude opvoedingsparadigma. Dat blijkt al uit het in één adem noemen van twee totaal verschillende zaken. Waarden zijn eigenschappen die rechtstreeks voortvloeien uit onze natuurlijke staat van zijn, zoals bijvoorbeeld liefde, compassie, eerlijkheid, moed, trouw, kracht, vertrouwen, kwetsbaarheid, altruïsme, creativiteit, spontaniteit.

De invloed van opvoeding op de identiteit

De identiteit van een kind ontstaat tijdens de eerste tien jaar van zijn leven. Deze identiteit is een mentale constructie die uit een aantal schillen of lagen bestaat die elkaar in stand houden. Het herkennen van deze schillen is de eerste stap in het jezelf losmaken van de beknellende patronen die je in je jeugd hebt aangeleerd. Dit proces is cruciaal voor het begrijpen van hoe het opvoedingsparadigma een onderdeel is van de ouderlijke identiteit. Daaruit vloeit de drang voort om het kind op te voeden (lees: te sturen en te dwingen) in de richting van een ideaalbeeld dat de ouders hebben ontwikkeld als bedekking van de negatieve gevoelens die ze in hun eigen jeugd hebben aangeleerd.

De gevolgen van het opvoedingsparadigma

Het opvoedingsparadigma heeft gevolgen voor zowel ouders als kinderen. Het resultaat van zo'n opvoeding is echter vaak tegengesteld aan wat je er mee wilde bereiken. Je hebt zelf de belangrijkste ontdekkingen in je leven ook eerder ondanks dan dankzij je ouders gedaan, dus kun jij als ouder beter een stapje terug doen en je kind de ruimte geven om zelf te ontdekken wat het meest waardevolle in het leven is. Alles wat je je kind zou willen aanleren op het gebied van waarden en mooie eigenschappen, wordt juist door dat aanleren een surrogaat, een dressuur, een remming, een blokkade van die natuurlijke waarden en eigenschappen.

De kracht van het voorbeeld

Anderzijds, alle waarden en mooie eigenschappen die je zèlf hebt weten te realiseren, hoef je niet over te dragen op kinderen, die nemen ze vanzelf als voorbeeld en inspiratie. Niet zozeer omdat jij hun vader of moeder bent, maar omdat niets zo overtuigend is en zo aanstekelijk werkt als het geluk dat voortvloeit uit je natuurlijke staat van zijn. Dit betekent dat ouders hun kinderen het beste kunnen inspireren door hun eigen levensstijl en waarden te laten zien, in plaats van ze te leren op basis van hun eigen idealen.

De rol van ouders in de opvoeding

Het einde van de opvoeding is bedoeld voor ouders en beroepsopvoeders, maar ook voor oudere kinderen, en eigenlijk voor iedereen die nog weleens hinder ondervindt van zijn eigen opvoeding. En ondervinden we dat niet allemaal? ‘Word je ouder of ben je ouder en nog bezig met de “opvoeding” van je kinderen? Dan is dit het eerste boek dat je moet lezen.’ – Noeska Adriana Coaching. Dit boek is een belangrijk hulpmiddel voor ouders die willen weten hoe ze hun kinderen het best kunnen ondersteunen zonder hun eigen beknellingen over te dragen.

Conclusie

Het einde van de opvoeding is een waardevol boek dat ouders en opvoeders helpt hun eigen opvoedingsstrategieën te heroverwegen. Het benadruit dat het opvoeden vaak leidt tot tegengestelde resultaten dan bedoeld, en dat het belangrijk is om de natuurlijke eigenschappen van kinderen te laten ontpoppen in plaats van ze te bepalen door onze eigen idealen. Door de invloed van het opvoedingsparadigma te begrijpen, kunnen ouders hun kinderen beter ondersteunen en inspireren, zonder hun eigen beknellingen over te dragen.

Bronnen

1. Het einde van de opvoeding
2. Einde van de opvoeding (e-Book)
3. Einde van de opvoeding (e-Book)
4. Het einde van de opvoeding
5. XnXX - Today's Selection
6. Jan Geurtz – Het einde van de opvoeding
7. Het einde van de opvoeding
8. Einde van de opvoeding
9. Fragment uit Het einde van de opvoeding
10. Het einde van de opvoeding
11. Einde van de opvoeding
12. Het einde van de opvoeding (e-Book)